De wereld om ons heen is veranderd. De gewijzigde economische situatie heeft geleid tot nieuwe inzichten en andere keuzes van zowel overheden als marktpartijen. Iedere Euro kan immers maar één keer worden uitgegeven. In de bouw- en ingenieurswereld, maar ook in de vastgoedsector, leidt dat regelmatig tot flinke druk op prijzen.

Deze combinatie kan leiden tot ongewenste neveneffecten, zoals faillissementen door keer op keer onder kostprijs aan te bieden, verschraling van de geleverde kwaliteit en verharding van de discussies over de scope van werkzaamheden en meerwerk. Dreigende faillissementen en overnames in deze sector halen regelmatig het nieuws: Grontmij, Ballast Nedam, Imtech.

Cobouw-journalist Ingrid Koenen ontrafelt met haar boek “Prijsvechten – hoe het zover heeft kunnen komen” wat de gevolgen zijn, maar ook hoe het anders kan. Eindelijk iemand die onderbouwd aan de bel trekt. Maar is de maatschappij nou gebaat bij prijsvechterij, als het niet uit de lengte komt moet het immers uit de breedte komen.

Prijsvechterij is de belangrijkste voedingsbodem om in te boeten op de kwaliteit met alle risico’s van dien. Ik zou er voor willen pleiten dat we ons als bouw- en vastgoedsector hard maken om kwaliteit te blijven bieden en inkopende partijen ervan bewust te maken dat kwaliteit nou eenmaal een prijskaartje heeft.