Het heeft de gemoederen flink bezig gehouden afgelopen weken, de val van V&D en de redding door de vastgoedeigenaren. En als de loonsverlaging niet wordt doorgevoerd kan het alsnog snel over zijn. Maar welke impact heeft dit hele verhaal nou op de waarde van het vastgoed en op de manier van waardebepaling?

Steeds vaker komt de discussie over modelmatig waarderen voorbij, maar ook over de toepassing van de disconteringsvoet zijn de meningen verdeeld. Hoe bepaal je nou de risico opslag en welke kennis is er bij de taxateur nodig om een model op een goede manier toe te passen?

Het V&D voorbeeld maakt eens te meer duidelijk dat er meer komt kijken bij waarderen dan alleen een paar referenties zoeken. Want wat is nou eigenlijk het achterliggende business model van de huurder, hoe toekomstbestendig is dit en hoe groot is het risico dat hij zijn huurcontract niet of niet tegen de ooit gemaakte huurprijsafspraken gaat uitzitten? Dat scheelt nogal in de waarde die uiteindelijk vastgesteld wordt.

Het nieuwe register voor taxateurs zal met haar expertcommissies ook dit soort vraagstukken moeten gaan meenemen, want wederom geldt, het is de taxateur die de muziek maakt en niet een model of de toegepaste standaard.